Lotnictwo i strzelectwo
Lotnictwo, a w zasadzie lotniarstwo szybowcowe rozwinęło się w Raciborzu na początku lat trzydziestych XX w. Istniał tu klub o nazwie DLV Ratibor, który był członkiem powstałego w 1927 r. Górnośląskiego Związku Lotniczego o nazwie: Gruppe Oberschlesien in DLV (Deutsche Luftfahrtverband).
Ogółem Związek ten zrzeszał trzynaście klubów, które miały swoje siedziby w większych miastach, m.in. w: Gliwicach, Bytomiu, Zabrzu, Opolu, Nysie, Głubczycach, Otmuchowie i Koźlu.
Raciborscy lotniarze spotykali się w sezonie prawie w każdy weekend. Jeżdżono do Steinberg, w pobliżu Góry Św. Anny, gdzie znajdował się Górnośląski Ośrodek Lotniczy posiadający własną halę i warsztaty. Najchętniej jeżdżono tam jesienią, by wykorzystać silne wiatry, które były dla lotniarzy niezbędne. Każdy nowy członek klubu musiał przejść szkolenie wstępne oraz spędzić wiele godzin w warsztacie ucząc się podstaw budowy, naprawy i obsługi szybowców. Każdy adept lotniarstwa musiał także przed samodzielnymi lotami złożyć trzy egzaminy, tzw. A, B, C Prüfungen.
Egzamin C wymagał pięciominutowego lotu na linie z wykonaniem na końcu kilku przepisowych skrętów. Dla lotów termicznych i samodzielnych odbywano egzamin specjalny na tzw. srebrną odznakę klasy C. Lotniarstwo było sportem niebezpiecznym. Często dochodziło do lądowań przymusowych kończących się nie tylko zniszczeniem sprzętu, ale także zranieniem lotniarzy, czasem do wypadków śmiertelnych. Członkami DLV Ratibor byli m.in.: Bartusch, Biskup, Burdzik, Hoffmann, Hübner, Jendrosch, Kraftschyk, Kutscha, Lukoschek, Matheja, Mrachacz, Oboth, Opiela, Otto, Schrejer, Szczuka I, Szczuka II, Wojak, Wylezich, Zgraja, Zipper.
Strzelectwo było już popularne w średniowieczu. Wtedy to powstały bractwa strzeleckie tzw. Schützenvereine czy też Schützen Gilden. Celem ich było doskonalenie umiejętności strzeleckich na wypadek wojny. Raciborska gilda strzelecka powstała w połowie XVI w. Podobno już cesarz Ferdynand I pozwolił mieszkańcom Raciborza w 1566 r. zorganizować zawody strzeleckie. Największe festy odbywały się w Raciborzu w Zielone Świątki. Drugim ważnym świętem strzeleckim było tzw. Königsschiessen. Zawody trwały wtedy do czwartku i miały uroczysty charakter. Zapraszano na nie wielu znakomitych gości, władze miejskie i prowincjonalne. Częstymi gośćmi zawodów byli także książęta raciborscy.
W ostatnim dniu zawodów ogłaszano zwycięzców, którzy nosili przez rok tytuł króla strzelców (Schützenkönig). 19 lipca 1909 r. powstał w Raciborzu Verein ehemaligen Jäger und Schützen Ratibor und Umgegend, czyli związek byłych żołnierzy oddziałów strzeleckich Raciborza i okolic. Związki strzeleckie w armii pruskiej powstały jeszcze przed utworzeniem Królestwa Prus, przy końcu XVIII w. Za właściwą datę utworzenia tych związków uważa się jednak dzień 15 czerwca 1744 r., kiedy to Fryderyk II utworzył osobne oddziały strzeleckie. Przewodniczącym związku raciborskiego był w chwili jego powstania mistrz ślusarski Th. Lammich. W skład zarządu wchodziło prócz przewodniczącego osiem osób z Raciborza, Tworkowa i Baborowa.
Związek organizował zawody kilka razy w roku. Uczestniczył także w wielu imprezach strzeleckich na całym Śląsku. Uczestnictwo w większości z nich było ogólnodostępne. Warunkiem udziału osób nie zrzeszonych było ubezpieczenie się przed zawodami (Haftpflicht i Unfall Versicherung). Strzelanie urządzano najczęściej w soboty i niedziele, większe imprezy trwały do poniedziałku. W trakcie zawodów rozgrywano wiele dyscyplin w strzelaniu do tarcz, na odległość od 50 do 175 m. Często urządzano też prelekcje i kursy szkoleniowe o prawidłowym i bezpiecznym przeprowadzaniu zawodów.
#nowastrona#
We wrześniu 1928 r. członkowie honorowi Śląskiego Związku Strzeleckiego w osobach gen. Hoefera i gen. Von Hülsena witali przybyłego na Śląsk prezydenta Niemiec von Hündenburga, który zawitał także do Raciborza, spotykając się z miejscowymi władzami i przedstawicielami związków strzeleckich.
Z pozostałych dziedzin sportowych warto wymienić sporty motorowe, uprawiane w Raciborzu przez nieliczną grupę zapaleńców, ale widoczną w krajobrazie sportowym miasta.
W oddziale raciborskiej policji ochronnej (Schutzpolizei) uprawiano jeździectwo. W 1931 r. odbyły się w Raciborzu zawody jeździeckie. Zaczynający imprezę przemarsz szkoły jeździeckiej w strojach historycznych wzbudził niemały podziw publiczności, tak samo jak odbyty następnie konkurs skoków przez przeszkody.
W Raciborzu istniały także co najmniej dwa kluby szachowe, a mianowicie: Schachklub Ratibor 1913 pod kierownictwem Oberbahnassistenta Bache, zbierający się na zebraniach w każdą środę w Deutsches Haus oraz Schachverein Siemens - Planiawerke Ratibor. Klub ten miał swoją siedzibę w Ratskeller. Grano tam w każdy piątek od godz. 20.00. Klub ten uczestniczył w rozgrywkach górnośląskiej ligi szachowej, nie odnosząc jednak większych sukcesów. W 1912 r. powstał w Raciborzu klub kręglarski pod nazwą: Kegelklub 1912 z Kurtem Engelem i Andreasem Wistubą na czele. Klub należał do Niemieckiego Związku Kręglarskiego.
Warto wspomnieć jeszcze raz o turystyce pieszej. Była ona bardzo popularna. Uprawiały ją wszystkie kluby sportowe, młodzież szkolna i członkowie innych organizacji nie będących klubami sportowymi w ścisłym tego słowa znaczeniu. Wielu raciborskich studentów, studiujących głównie we Wrocławiu, było członkami tamtejszych klubów sportowych.
Piotr Sput
Raciborscy lotniarze spotykali się w sezonie prawie w każdy weekend. Jeżdżono do Steinberg, w pobliżu Góry Św. Anny, gdzie znajdował się Górnośląski Ośrodek Lotniczy posiadający własną halę i warsztaty. Najchętniej jeżdżono tam jesienią, by wykorzystać silne wiatry, które były dla lotniarzy niezbędne. Każdy nowy członek klubu musiał przejść szkolenie wstępne oraz spędzić wiele godzin w warsztacie ucząc się podstaw budowy, naprawy i obsługi szybowców. Każdy adept lotniarstwa musiał także przed samodzielnymi lotami złożyć trzy egzaminy, tzw. A, B, C Prüfungen.
Egzamin C wymagał pięciominutowego lotu na linie z wykonaniem na końcu kilku przepisowych skrętów. Dla lotów termicznych i samodzielnych odbywano egzamin specjalny na tzw. srebrną odznakę klasy C. Lotniarstwo było sportem niebezpiecznym. Często dochodziło do lądowań przymusowych kończących się nie tylko zniszczeniem sprzętu, ale także zranieniem lotniarzy, czasem do wypadków śmiertelnych. Członkami DLV Ratibor byli m.in.: Bartusch, Biskup, Burdzik, Hoffmann, Hübner, Jendrosch, Kraftschyk, Kutscha, Lukoschek, Matheja, Mrachacz, Oboth, Opiela, Otto, Schrejer, Szczuka I, Szczuka II, Wojak, Wylezich, Zgraja, Zipper.
Strzelectwo było już popularne w średniowieczu. Wtedy to powstały bractwa strzeleckie tzw. Schützenvereine czy też Schützen Gilden. Celem ich było doskonalenie umiejętności strzeleckich na wypadek wojny. Raciborska gilda strzelecka powstała w połowie XVI w. Podobno już cesarz Ferdynand I pozwolił mieszkańcom Raciborza w 1566 r. zorganizować zawody strzeleckie. Największe festy odbywały się w Raciborzu w Zielone Świątki. Drugim ważnym świętem strzeleckim było tzw. Königsschiessen. Zawody trwały wtedy do czwartku i miały uroczysty charakter. Zapraszano na nie wielu znakomitych gości, władze miejskie i prowincjonalne. Częstymi gośćmi zawodów byli także książęta raciborscy.
W ostatnim dniu zawodów ogłaszano zwycięzców, którzy nosili przez rok tytuł króla strzelców (Schützenkönig). 19 lipca 1909 r. powstał w Raciborzu Verein ehemaligen Jäger und Schützen Ratibor und Umgegend, czyli związek byłych żołnierzy oddziałów strzeleckich Raciborza i okolic. Związki strzeleckie w armii pruskiej powstały jeszcze przed utworzeniem Królestwa Prus, przy końcu XVIII w. Za właściwą datę utworzenia tych związków uważa się jednak dzień 15 czerwca 1744 r., kiedy to Fryderyk II utworzył osobne oddziały strzeleckie. Przewodniczącym związku raciborskiego był w chwili jego powstania mistrz ślusarski Th. Lammich. W skład zarządu wchodziło prócz przewodniczącego osiem osób z Raciborza, Tworkowa i Baborowa.
Związek organizował zawody kilka razy w roku. Uczestniczył także w wielu imprezach strzeleckich na całym Śląsku. Uczestnictwo w większości z nich było ogólnodostępne. Warunkiem udziału osób nie zrzeszonych było ubezpieczenie się przed zawodami (Haftpflicht i Unfall Versicherung). Strzelanie urządzano najczęściej w soboty i niedziele, większe imprezy trwały do poniedziałku. W trakcie zawodów rozgrywano wiele dyscyplin w strzelaniu do tarcz, na odległość od 50 do 175 m. Często urządzano też prelekcje i kursy szkoleniowe o prawidłowym i bezpiecznym przeprowadzaniu zawodów.
#nowastrona#
We wrześniu 1928 r. członkowie honorowi Śląskiego Związku Strzeleckiego w osobach gen. Hoefera i gen. Von Hülsena witali przybyłego na Śląsk prezydenta Niemiec von Hündenburga, który zawitał także do Raciborza, spotykając się z miejscowymi władzami i przedstawicielami związków strzeleckich.
Z pozostałych dziedzin sportowych warto wymienić sporty motorowe, uprawiane w Raciborzu przez nieliczną grupę zapaleńców, ale widoczną w krajobrazie sportowym miasta.
W oddziale raciborskiej policji ochronnej (Schutzpolizei) uprawiano jeździectwo. W 1931 r. odbyły się w Raciborzu zawody jeździeckie. Zaczynający imprezę przemarsz szkoły jeździeckiej w strojach historycznych wzbudził niemały podziw publiczności, tak samo jak odbyty następnie konkurs skoków przez przeszkody.
W Raciborzu istniały także co najmniej dwa kluby szachowe, a mianowicie: Schachklub Ratibor 1913 pod kierownictwem Oberbahnassistenta Bache, zbierający się na zebraniach w każdą środę w Deutsches Haus oraz Schachverein Siemens - Planiawerke Ratibor. Klub ten miał swoją siedzibę w Ratskeller. Grano tam w każdy piątek od godz. 20.00. Klub ten uczestniczył w rozgrywkach górnośląskiej ligi szachowej, nie odnosząc jednak większych sukcesów. W 1912 r. powstał w Raciborzu klub kręglarski pod nazwą: Kegelklub 1912 z Kurtem Engelem i Andreasem Wistubą na czele. Klub należał do Niemieckiego Związku Kręglarskiego.
Warto wspomnieć jeszcze raz o turystyce pieszej. Była ona bardzo popularna. Uprawiały ją wszystkie kluby sportowe, młodzież szkolna i członkowie innych organizacji nie będących klubami sportowymi w ścisłym tego słowa znaczeniu. Wielu raciborskich studentów, studiujących głównie we Wrocławiu, było członkami tamtejszych klubów sportowych.
Piotr Sput