Jan Besta

ur. 16.05.1812, zm. 24.09.1887

Ur. 16 V 1812 r. w Raciborzu. Jego ojciec był piekarzem (bratanek Paweł Besta jeszcze w 1885 r. prowadził piekarnię na Nowym Targu, obecnie pl. Długosza). W 1832 r. zdał maturę w raciborskim gimnazjum. Następnie studiował filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim. Po 3 latach przeszedł do seminarium nauczycielskiego. W 1838 r. został nauczycielem w Raciborzu, skąd po 5 latach przeniesiono go do Prudnika. W 1845 powołano go na profesora seminarium nauczycielskiego w Głogówku, gdzie pracował przez 41 lat, zajmując różne stanowiska, do przejścia w 1886 r. (w wieku 74 lat) w stan spoczynku. Opracował „Polsko-niemiecką książkę do czytania dla katolickich szkół elementarnych”, której dwie części wyszły kilkakrotnie drukiem w latach 1860-1872. Napisał także „Deutsches Lese- und Bildungsbuch für katholische Schullehrer-Seminarien” („Niemieckie wypisy oświatowo-wychowawcze dla katolickich seminariów nauczycielskich”); książka wyszła w 1870 r. i była tak poczytna, że jeszcze w 1901 r. ukazało się jej 9. wydanie. Wspólnie z E. Richterem opracował „Fibel für utraquistische Schulen” („Elementarz dla szkół dwujęzycznych”). Zmarł 24 IX 1887 r. w Głogówku.

Paweł Newerla