Teodor Mańczyk

ur. 09.11.1894, zm. 08.01.1969

ur. 9 XI 1894 r. w Chropaczowie. Uczeń gimnazjum w Raciborzu, z którego został relegowany za udział w Zlocie Grunwaldzkim i obecność na odsłonięciu Pomnika Grunwaldu w Krakowie (1910). Walczył w wojsku niemieckim na frontach I wojny światowej. Dostał się do niewoli francuskiej, a w 1918 r. wstąpił do armii polskiej gen. Hallera. Członek Polskiej Misji Wojskowej w Paryżu. Po wojnie komendant POW w lewobrzeżnej części powiatu raciborskiego, potem w Opolu i powiecie opolskim. Dowódca w III powstaniu śląskim. Po podziale Śląska celnik. Potem przeniesiony w stan spoczynku. Po wybuchu wojny w 1939 r. organizował obronę zakładów przemysłowych na Śląsku. W latach 1939-1944 więzień Dachau i Mauthausen-Gusen. Po wojnie zamieszkał w Świętochłowicach, działał w Stronnictwie Demokratycznym (członek Rady Naczelnej), ZBoWiD, radach narodowych, pisał pamiętniki. W 1967 r. witał w Katowicach gen Charlesa de Gaulle’a. Odznaczony 26 krzyżami, orderami i odznaczeniami. Zmarł 8 I 1969 r. 

Grzegorz Wawoczny