Renowacja czyni cuda

Średniowieczne malowidło na desce należy do najcenniejszy eksponatów raciborskiego Muzeum. Na co dzień jest prezentowane w sali koncertowej gmachu ekspozycyjnego przy ul. Gimnazjalnej (dawny kościół Św. Ducha). Nie wiadomo kiedy znalazło się w muzealnych zbiorach. Wcześniej było w kościele cysterskim w Rudach, sekularyzowanym w 1810 r. To dobry warsztat - ocenia umiejętności malarza sprzed wieków Marian Zawisła, kierujący działem sztuki w Muzeum w Raciborzu.
 
Czas odbił na obrazie swoje piętno. Kolory wyblakły, powierzchnia wskutek osadzania się pyłów ściemniała, znikły piękne srebrzenia w tle, które pokazały się po oczyszczeniu w pracowni konserwacji zabytków Krystyna Kozieła z Krakowa. Dzieło nabrało nowego blasku. Postacie, w oryginalnej kolorystyce z XV w., stały się wyraziste. Konserwator doszedł do wniosku, że dziś oglądamy jedynie część dawnego malowidła. Na przedwojennych ilustracjach jest przedstawiane w ramie, ale już wtedy było okrojone. Postać w górnym lewym rogu zdaje się patrzeć poza obraz. To nienaturalne przedstawienie. Dalej musiało coś jeszcze być - relacjonuje M. Zawisła. Prawdopodobnie była to część całej drogi krzyżowej. Niestety nie wiadomo, co stało się z resztą.
 
Z krakowskiej pracowni konserwatorskiej powróciły jeszcze dwa inne obrazy; XV-wieczny malowany na desce wizerunek cierpiącego Chrystusa (tzw. Ecce Homo) oraz XVII-wieczny portret na płótnie Wieńczysława Karola Zellera, kapucyna z jakiegoś klasztoru franciszkańskiego. Obydwa malowidła znajdowały się w raciborskim Muzeum już przed wojną. Obraz Chrystusa był mocno zniszczony. Na desce pojawiło się pęknięcie i pęcherze. Malowidło z Zellerem miało gruby pokład osadu powstającego wskutek spalania świec. Postać mnicha była słabo widoczna.

(waw)