Setka za parę lat
Jubileusz 95 lat istnienia klubu sportowego w Samborowicach uczczono tu piłkarskim turniejem i dwudniowym festynem. Zabawa pod namiotem zakończyła się dopiero o trzeciej w nocy.
10 lipca zmierzyli się oldboje Samborowic z drużyną Radia Vanessa. Wygrali radiowcy 4:2, w szeregach których brylował redaktor sportowy stacji Grzegorz Frankowski (na co dzień także piłkarz LZS Samborowice). Pierwszy dzień festynu zakoczył się zabawą taneczną i pokazem sztucznych ogni. W trakcie całej imprezy sprzedawano losy loterii fantowej - główną nagrodą był rower górski.W niedzielę rozegrano turniej z udziałem czterech zespołów: Pawłowa, Pietrowic Wielkich, Cyprzanowa i gospodarzy. Ci ostatni zgromadzili siedem punktów (w ostatnim meczu stawiając „kropkę nad i” zwycięstwem 2:1 nad Cyprzanowem) i wygrali zawody. Drugie były Pietrowice Wielkie, trzecie miejsce zajęło Pawłów, a ostatnie Cyprzanów. Mecze toczyły się w atmosferze fair play, mimo to musieli interweniować lekarze. W pojedynku Pawłowa z Cyprzanowem groźnej kontuzji doznał interweniujący pechowo bramkarz, którego zabrano do szpitala. Klub z okazji jubileuszu uhonorowały pucharami władze powiatu raciborskiego i Pietrowic Wielkich a także Wojewódzkie Zrzeszenie LZS-ów z Katowic (reprezentował je Tomasz Czerwiecki) i OZPN z Katowic (Rudolf Bugdol). Cieszy nas, że tak wiele osób interesują losy naszego klubu. Frekwencja na festynie mile nas zaskoczyła. Pełny namiot ludzi przez dwa dni oznacza w pełni udaną imprezę - podsumował jubileusz Andrzej Niewiera, obecnie działacz a kiedyś zawodnik klubu z Samborowic.
Historia LZS Samborowice
Klub założyli w 1909 roku miejscowi nauczyciele (o nazwiskach Gacka i Stoszek). Wówczas nosił nazwę 09 Schamerau i uprawiano w nim tylko piłkę palantową. Treningi futbolowe rozpoczęto w 1912 r. Zainicjowal je działacz o nazwisku Kolar. W 1931 roku klub otrzymał sztandar, który przechowywany jest tu do tej pory. Po II wojnie światowej prezesował LKS-owi Jan Sokol. W latach 50-tych udało się wywalczyć Mistrzostwo Polski w piłce palantowej. W funkcjonowaniu klubu pomagali działacze: Józef Otlik, Wiktor Kubik, Izydor Klos, Hubert Otlik, Emil Kapuścik, Emanuel Witek, Bernard Plura, Ernest Benek, Jakub Niewiera, Jerzy Pieczarek i Robert Koterba. Początkowo Samborowice nie miały swojego boiska, a zwody przeprowadzano na łąkach prywatnych. Teren pod obiekt wydzierżawiono w 1952 r. a akt własności udało się uzyskać w 1982 roku. W latach 52-57 reaktywowano drużynę piłkarską dzięki staraniom kolejno Pawła Błaszczoka, Lubomira Kotali, Ryszarda Niewiery i Alfreda Gromotki (późniejszy prezes). Brak finansów kazał czekać do początków lat 60-tych na ponowne odrodzenie piłki nożnej w Samborowicach. Zasłużyli się wówczas Paweł Błaszczok i Berthold Miensopust. W kolejnych latach „ster” klubu dzierżyli: Paweł Plura, Jan Śliszka, Hubert Ciepły i Bruno Niewiera (nieprzerwanie od 24 lat po czasy obecne). W latach 93-94 wybudowano pawilon z zapleczem socjalnym i garażem. Większość prac wykonano w czynie społecznym. Inwestycję uhonorowano w skali ogólnopolskiej nagrodą redakcji „Rolnika polskiego”. W 1999 roku LZS (taka nazwa obowiązuje od 2000 r. ) odznaczono złotą odznaką PZPN. Poza wsparciem Gminy Pietrowice Wielkie klub może liczyć na swoich byłych zawodników i sympatyków, którzy wyemigrowali do Niemiec, ale wciąż pomagają w zakresie sprzętu i finansów.
Pod koniec lat 70-tych piłkarze Samborowic awansowali do klasy „B”, a w Pucharze Polski dotarli na szczebel okręgu. Do klasy „A” zespół wszedł w sezonie 1980/81 i występuje w niej do dziś. Trenerami w tym okresie byli: Bernard Sławik, Józef Gawlik, Andrzej Drażyk, Zbigniew Oszek, Bolesław Zaczyk, Piotr Gawlik, Marian Kos i obecnie Dariusz Karasiewicz. Sezon 2003/04 ekipa Samborowic zakończyła na 3 pozycji. W meczach występowało 23 seniorów i 18 juniorów.
(ma.w)