W pogoni za kadrą

Z boiska na trybuny

Pierwszy zagraniczny wyjazd na mecz Polaków pamięta, jakby to było wczoraj. W 1995 roku wybrał się do Paryża, gdzie Biało-Czerwoni mierzyli się z Francuzami w eliminacjach do Mistrzostw Europy w Anglii. – Bramkę zdobył Andrzej Juskowiak. Po bardzo dobrej grze naszego zespołu spotkanie skończyło się remisem 1:1 – przypomina sobie pan Walter.

Lata 90. wspomina jako czas bójek polskich kibiców. – Zazwyczaj jeszcze dzień przed meczem walczyli ze sobą, a dobę później, na stadionie, wspólnie śpiewali hymn oraz dopingowali naszym – opowiada. Świadkiem wspomnianych starć był już w 1993 roku, podczas swojego kibicowskiego debiutu na meczu naszych rodaków w Polsce. – Orły grały w Chorzowie z Anglikami. Wtedy zrozumiałem, że oglądanie spotkania na żywo, a przed telewizorem to dwa różne światy – nie kryje Pawlik, który od dziecka kopał piłkę. – Zawsze byłem aktywny. Mieszkając w Nowej Wiosce, koło Owsiszcz, występowałem w barwach tamtejszego LKS-u. Po przeprowadzce do Pietraszyna związałem się z lokalnym zespołem – zdradza z satysfakcją, dodając, że prawdziwym kibicem został, gdy zrezygnował z gry. – Nie chciałem rozstawać się z futbolem – twierdzi.

Francja sobie nie poradziła

Obserwował na żywo ponad dwadzieścia spotkań polskiej reprezentacji rozgrywanych za granicą. Łącznie z tymi w kraju nazbierałoby się ich około sześćdziesięciu. – Staram się być chociaż na jednym w każdym roku – zaznacza. Z bliska widział zmagania Biało-Czerwonych w czasie mistrzostw w Niemczech, Austrii i Szwajcarii, Polsce i na Ukrainie, a także we Francji. W przypadku ostatniej imprezy, nie wybrał się jedynie na mecz ze Szwajcarią. Do Nicei, Paryża i Marsylii, czyli tam, gdzie Polacy walczyli w meczach grupowych, pojechał ze starszą córką i jej chłopakiem. Na ćwierćfinał z Portugalią zabrał żonę oraz młodsza córkę. Jak przyznaje, we Francji nie czuł atmosfery turnieju. – W porównaniu do poprzednich imprez, gospodarze ostatnich mistrzostw nie żyli futbolem tak jak np. Niemcy czy Polacy przed czterema laty. W sklepowych witrynach na próżno było szukać flag czy choćby informacji o odbywających się zawodach, a na ulicach nie rozmawiało się o piłce. Francuzi byli w tym temacie bardzo obojętni – ocenia Walter Pawlik, a jako potwierdzenie swoich obserwacji przytacza, że na krótko przed meczem otwarcia Francja – Rumunia, na oficjalnej stronie UEFA dostępne były jeszcze bilety w nominalnej cenie.

Polacy, jesteśmy z wami

Powyższe hasło po ME we Francji nabrało dla Polaków innego znaczenia. – Świetna gra Orłów Nawałki nie zmieni jednak postrzegania przeze mnie narodowej drużyny. Kibicuję jej od kilku dekad i lepsze wyniki nie sprawią, że nagle będę jeździć na każdy mecz. Jestem natomiast pewny, że wzrośnie liczba – jak ja to nazywam – kibiców sukcesu. Poza tym zawsze rozróżniałem pojęcia: kibic oraz sympatyk. Dla mnie pierwszym jest ten, kto wspiera ukochaną drużynę na stadionie, sympatyk to z kolei osoba, która co prawda interesuje się poczynaniami zespołu, ale mecze ogląda w telewizji, i to od czasu do czasu.

Przed ekipą Adama Nawałki spotkania kwalifikacyjne do Mistrzostw Świata w Rosji 2018. Najbliższym planem pana Waltera związanym z polską drużyną, jest wyjazd na mecz do Kazachstanu. – Mam nadzieję, że znajdzie się ktoś, kto podziela moją pasję. To daleka i dość „egzotyczna” podróż, ale z całą pewnością warta wysiłku oraz odrobiny ryzyka – przekonuje piłkarski kibic, zachęcając jednocześnie do kontaktu osoby, które chciałyby wspólnie z nim wybrać się na wrześniowe spotkanie.

MAD