Kolorowa mapa organizmu

Im bardziej jednolita powierzchnia tęczówki, tym człowiek jest zdrowszy i mniej podatny na zachorowania. Wyróżnia się cztery typy:
 
Powierzchnia tęczówki jest niemal jednorodna, o bardzo zwartym układzie włókien. Świadczy to o nadzwyczaj dobrej konstrukcji genetycznej oraz dużej odporności organizmu. Występuje jednak bardzo rzadko.
 
Układ włókien oglądany bez powiększenia jest zwarty, ale gdy bada się tęczówkę dokładniej, widać ich rozmieszczenie. Osoby o takim typie tęczówki mają dobre warunki genetyczne, duże możliwości fizyczne i niewielką skłonność do  chorób. Są zdolne do osiągania wybitnych wyników w sporcie.
 
Szczeliny są widoczne i zajmują znaczną powierzchnię tęczówki - podatność na zachorowania jest wzmożona, zdarzają się nawroty chorób.
 
Tęczówka składa się z zagłębień. Prawdopodobieństwo zachorowania jest największe, a choroba przebiega z powikłaniami, trudno ją wyleczyć.

 

 

Irydologia zajmuje się oceną zdrowia człowieka na podstawie tęczówki oka. Jak można w niej znaleźć informacje dotyczące całego organizmu? Bo to jego mapa. Każdy narząd wewnętrzny, część ciała, za pośrednictwem włókien układu nerwowego ma połączenie z określonym polem tęczówki. Budowa jej tkanki jest zbliżona do tkanki łącznej (stawów, mięśni, naczyń krwionośnych). Dlatego  pod wpływem procesów chorobowych wewnątrz organizmu zmienia ona swój wygląd. Badanie tęczówki oka było już znane w starożytności. Na terenach Indii i Chin pasterskie plemiona po wyglądzie oczu oceniały wartość kupowanych zwierząt. Irydodiagnostykę znali też starożytni Egipcjanie. W XIX wieku na Węgrzech powstały pierwsze mapy tęczówek. Zaznaczono na nich sektory odpowiadające konkretnym obszarom mózgu, kręgosłupa, żołądka czy nerek. W wielu krajach irydologię uznano za naukę. W USA i Niemczech są instytuty zajmujące się diagnozą z tęczówki.

 

 

Irydolog, obserwując np. sektor żołądka w oku, może powiedzieć, jakie pacjent przebył choroby, bo ślady po nich utrzymują się przez wiele lat, a niektóre nawet całe życie. Często ktoś źle się czuje i mimo wielu badań nie wie, na co jest chory. Tymczasem można to wyczytać z jego tęczówki, zanim jeszcze pojawią się zaburzenia, np. pracy serca, żołądka lub zmiany w kręgosłupie, które nie są widoczne podczas prześwietlenia. Dzięki temu badaniu można wcześniej podjąć leczenie zagrożonych organów i nie dopuścić do poważniejszych uszkodzeń. Irydologia jest skuteczna także w zapobieganiu chorobom.
 
Dzięki danym wyczytanym z tęczówki można:
- wykryć wrodzone i nabyte skłonności do określonych schorzeń
- określić stopień zatrucia organizmu szkodliwymi wpływami środowiska zewnętrznego i produktami przemiany materii
- ocenić stan układu nerwowego i jego wpływ na narządy wewnętrzne
- wskazać narząd lub układ, w którym toczy się proces chorobowy
- ustalić odpowiedni dla danej osoby sposób odżywiania i tryb życia.