Jaki tynk

Jaki charakter będzie miał budynek?
Są przypadki, w których od razu trzeba zrezygnować z tynków dyspersyjnych, a nastawić się na paroprzepuszczalne mineralne lub silikatowe. Takimi budynkami są obiekty, w których mieszczą się sale gimnastyczne, pralnie, suszarnie, baseny, duże kuchnie, chłodnie i inne pomieszczenia, w których może następować zwiększone wytwarzanie pary wodnej. W przypadku typowych budynków mieszkalnych takiego zjawiska raczej nie ma, więc istnieje tu dowolność wyboru.

Z czego są zbudowane mury?
Jeśli ściany wykonane są z materiałów o wysokiej paroprzepuszczalności, to tynki powinny posiadać podobne parametry. Wtedy proponuję tynki na spoiwie mineralnym lub tynki silikatowe. Jeśli mamy wątpliwości co do paroprzepuszczalności pustaków lub bloczków, wówczas należy skontaktować się z przedstawicielem ich producenta i zapytać o zalecenia w kwestii ocieplania i tynkowania. 

Czy mamy do czynienia z budynkiem nowym czy starym?
W przypadku budynków nowo wybudowanych teoretycznie lepiej zastosować tynki bardziej paroprzepuszczalne, po to, by materiały użyte do prac budowlanych miały możliwość wyschnięcia. Jeżeli w budynku stosowane będą jeszcze jakieś mokre technologie - tynkowanie czy wylewanie posadzek - to zastosowanie tynków dyspersyjnych zdecydowanie utrudni odparowywanie wody z wnętrza budynku i w konsekwencji może spowodować zawilgocenie ścian. Jeśli jednak będzie to pierwsze tynkowanie budynku stojącego na przykład rok, a ponadto zakończono w nim wszystkie technologie mokre, to można zalecić tynki o mniejszej paroprzepuszczalności, ale bardziej elastyczne, czyli akrylowe, bądź silikonowe, a to ze względu na fakt pracy budynku i związanych z nią naprężeń, powstających jeszcze przez kilka lat od jego wybudowania. Natomiast do tynkowania budynków kilkudziesięcioletnich należy zdecydowanie używać tynków paroprzepuszczalnych z grupy tynków mineralnych oraz silikatowych, dlatego że zwietrzałe mury mają bardzo dużą paroprzepuszczalność. W przypadku starych zawilgoconych budynków mamy podobną sytuację, jak przy nowo wybudowanych. Układając na ścianach tynk akrylowy, z pewnością zamkniemy wilgoć w ścianie i będzie musiała ona odparowywać do wewnątrz, albo - co gorsze - „odepchnie” nam nowy tynk od ściany.

 Czy w okolicy domu znajduje się las lub inne skupisko zieleni?
Jeśli w okolicy domu znajduje się np. las, jezioro lub płynie rzeka, to istnieje możliwość powstania wykwitów organicznych. Innymi słowy, tynki mogą się zazieleniać. W takim wypadku polecam stosowanie tynków mineralnych lub silikatowych. Mają one silny odczyn alkaliczny (pH ~12), praktycznie uniemożliwiający rozwój mikroorganizmów. Tynki akrylowe i silikonowe zawierają w swoim składzie związki organiczne, które stanowią pożywkę dla grzybów i mchów. Co prawda, do tego typu tynków dodawane są biocydy, ograniczające możliwość rozwoju mikroorganizmów, ale przy dużym nasyceniu powietrza zarodnikami i - co ważniejsze - przy dużej wilgoci, która towarzyszy zawsze skupiskom zieleni, mogą być one nieskuteczne. 

 Czy dom znajduje się przy ruchliwej drodze lub innym źródle stałego zabrudzenia?
Jeśli pada odpowiedź twierdząca, to polecam tynk akrylowy, a najlepiej tynk silikonowy. Są to tynki, które najłatwiej utrzymać w czystości, choć - paradoksalnie - brudzą się one znacznie szybciej niż mineralne i silikatowe. Wynika to z tego, że na ich powierzchni wytwarzają się ujemne potencjały, przyciągające drobiny brudu i kurzu, podczas gdy tynki na spoiwie mineralnym są obojętne elektrostatycznie. Ten aspekt nie ma jednak większego znaczenia, gdyż tynki akrylowe i silikonowe brudzą się tylko powierzchniowo, a brud taki łatwo usunąć. W przypadku tynków silikonowych mniejsze zabrudzenia usuwają się same wraz z padającym deszczem. Ma to związek z silnie hydrofobowymi właściwościami tych tynków i pozwala je nazwać samoczyszczącymi. A jeśli nawet zabrudzenia nie usuną się same, to i tak zdecydowanie łatwiej wyczyścić tynk akrylowy lub silikonowy.

GRUPA ATLAS