Zdaniem Ślązoczki - Nie czyń drugiemu...

Przipomniało mi sie zdarzyni z czasow, kiedy ludzie mieli dużo piniyndzy a towor na kartki. Było wtedy taki przemiyszani ludzi z jednego końca Polski na drugi. Toż jedna rodzina, kiero chciała leko świynta przeżyć postanowiyła, że pojadom bez zawiadomiynio na drugi koniec Polski odwiydzić znajomych. Mieli w zapasie puszki z konserwami, wziyni to, żeby znajomym się prziliznyć. Spakowali się i jadom. Przijechali, znajomi mieli inkszy plan. Zamiast siedzieć z dzieckami w doma spakowali sie i pojechali na „zielono łonczka” pod namiot. Wtedy jeszcze ta pogoda była lepszo. Goście zastali dwiyrze zawrzyte. Zmynczyni i głodni myślom co by zrobic? Bierom się do konserw, kiere ku ich przerażyniu były… zepsute.

Zaklupali do somsiadow i poprosiyli o tocha jodła. Dzieci jedli a starzi zaczli sie domować, gdo tymu nieszczynściu jest winiyn. Wyszło na to, że baba nie chciała stoć w kolejce, żeby świynta zrobić se w doma. Tego samego wieczora źli jak sto set pojechali nazod do siebie. Tam też nie było bardzo, co jeść, bo nie zostawiyli nic (żeby sie nie zepsuło). To mieli nauczka. „Nie czyn drugiemu co tobie niemile...” Co prowda, do rodzin na świynta zjyżdżali też zapowiedziani ze zagranice, żeby skosztować dobrego domowego chleba i wszystkigo swojskigo jodła. Do taszow im też mama napakowała, żeby długo pamiyntali stromy z kierych wygnały ich niecherski widoki na prziszłość, choć „wszyńdzi dobrze, ale w doma najlepszy...” Pozdrowiom Wos  z miyłymi życzyniami do nastympnej Wielkanocy.

Aniela Langer