Św. Barbórka

Wiycie, dycki jak zbliżómy się do Barborki to rozważuja nad tym naszym, czornym Ślońskiym. Bo przeca od zawsze ta kraina, „czornym złotym” stoła . A my Hanysy, twarde jak berga słynymy z robotności i poczucio obowiązku do ciynżkij roboty.

A nasza patronka- Barborka, dycki nad nami czuwała.

Yno czymu, co pora lot nad nami zbiyrajom sie czorne

chmury?

Już my jedne przeżyli w latach 90-tych. Nie minyło pora lot i uzaś momy to samo. Trza gruby zawiyrać i szluz. To sie pytom czymu? Ni ma wonglo?

Przeca na wonglu śpiymy, a wtoś próbuje nom ciś kity, że sie nie spłaci.

Jo dycki godom, że nie spłaco sie tymu, komu mo sie nie spłacać.

Zamiast wonglo, momy kłaś gazym. Toż sie pytom, a co jak Rus uzaś kurki zakrynci?

A wongli momy pod ziymiom, yno trza się do niego dokopać.

Wiycie, abo jo je za gupi na to, abo czegoś nie poradza rozumieć. To tak jak bych mioł swojsko kura na zupa, ale woloł bych kupić z hipermarketu gorszo, bo swojij szkoda.

Nie rozumia i szluz.

Na koniec to wom yno powiym tela, że mom cicho nadziejo, że nasza patronka, św. Barborka i terozki nos ochroni i weźnie pod swoj mantel, jak już nie roz zrobioła.

A wszyskim bergmonom winszuja dużo krzepy i zdrowio do fedrowanio. Pyrsk!

Gruba – kopalnia

Wongli – węgiel

Szluz – koniec