Jak nie urok to...
Felieton Remigiusza Rączki.
Godajom, że nieszczynścia łażom parami. A jo dycki godom, że jak nie urok to sr….a.
Chyba prziznocie mi recht, że to tak niekiedy bywo. Ale jako tymu zaradzić?
Piyrwej nasze starki to sie okadzały, żeby złe moce sie jich nie czimały. A w chałupie dycki stoła we rogu mietła zwyrtnyto, kiero miała za zadani odganiać te złe moce.
Dzisiej momy dwadziesty piyrszy wiek i mietły żodyn w laubie abo antryju nie bydzie stawioł. To co robić, jako sie bronić łod tego i czy wierzyć w złe moce?
Normalnie, to kożdy klupnie sie w gowa i zacznie sie śmioć. Ale jak by tak przijrzeć sie tymu, to wcale bych tak nie bohaterowoł. Bo czorno magio istnieje, ale ło tym napisza wom inszy roz.
Podle mie, roztomańte wypadki z kierami momy do czyniynio, to je efekt „życzliwości ludzkij”. A nieżyczliwość to je fest szpetno cecha, z kierej bierom sie jak to sie terozki godo, złe fluidy. Wiycie jak to godajom- jak somsiod mo krowa, a drugi niy. Tyn drugi nie chce mieć tyż krowy, ale życzy tymu piyrszymu, żeby mu zdechła. Takim my som narodym, ale myśla, że zawsze idzie nad sobom pracować i sie poprawić.
A jo se dycki powtarzom, jak trefiajom mie roztomańte problemy, że co nas nie zabije to nas zmocni. Drugi moji powiedzyni, kiere czysto, gynsto powtarzom, to, że: „nie taki kympy były, a sie wylazło”.
Roztomili Ludkowie, życza wom wytrwałości, życzliwości ludzkij, a jok wom sie coś posuje, to se powtorzcie moji powiedzonka. Pyrsk!
antryj – przedpokój
lauba – ganek
zwyrtnyć – obrucić
kympy – pagórki