Podzielili się radością

– To była inicjatywa uczniów. Sami się skrzyknęli, robili próby. Tylko ich za to podziwiać – mówi Elżbieta Kilijan, opiekunka szkolnego koła PCK, do którego należą licealiści. Uczniowie z klas II j i III h wystąpili przed podopiecznymi DPS, ludźmi starszymi i niepełnosprawnymi. Zaśpiewali im kolędy i pastorałki, także w językach angielskim, niemieckim i francuskim. Na koniec podzielili się z nimi opłatkiem i wręczyli im świąteczne paczki ze słodyczami.

– Sami postarali się o sponsora – podkreśla z dumą Alicja Wróbel, wychowawczyni kl. II j. Po raz pierwszy licealiści zaprezentowali swój program w Domu Św. Notburgi w ubiegłym roku. - Było to bardzo wzruszające przeżycie. Odwiedziliśmy też chorych w ich pokojach. Płakali i dziękowali za pamięć – wspomina Elżbieta Kilijan. – Wizyta młodzieży u naszych podopiecznych to podwójna radość. Cieszą się z tego, co im uczniowie prezentują, ale także dlatego, że się o nich pamięta – przyznaje Andrzej Kubik, pracownik socjalny DPS.

Karolina Wyszomirska uczennica II LO
Występ tutaj to bardzo ważne przeżycie. Miło jest zobaczyć uśmiechnięte i zadowolone twarze. Panuje tu bardzo ciepła atmosfera.

Marysia Paskudauczennica II LO
Nie występowałam tutaj, żeby pokazać co umiem, lecz sprawić komuś radość. Po twarzach osób, przed którymi wystąpiliśmy widziałam, że to nam się udało.

Aldona Kołtun  uczennica II LO
Bardzo wzruszający był dla mnie moment łamania się opłatkiem. Najcenniejszy jest dla mnie uśmiech tych ludzi i świadomość, że w ten sposób można im ulżyć w cierpieniu.

Barbara Wiśniowska podopieczna DPS
Występ był bardzo ładny. Młodzież śpiewała nam kolędy i pastorałki. Mogłam sobie pośpiewać razem z nimi.

Maria Wawryszczuk podopieczna DPS
Były kolędy, opłatek, paczki. Stworzyli nam miłą atmosferę. Jestem bardzo zadowolona i cieszę się, że uczniowie do nas przychodzą, że chcą być między nami.

Teresa Feliks podopieczna   DPS
Święta kojarzą się z rodziną, domem. Dla mnie domem i rodziną jest Dom Św. Notburgi. Wizyta młodzieży jest dla nas miłą odskocznią od codzienności.

(Adk)