Nie jestem politykiem

 

- Bez zbędnej egzaltacji i patosu powiem, że brałem pod uwagę przede wszystkim względy patriotyczne. Zdecydował argument, że skoro chcę żyć w uczciwym państwie, to nie mogę odmawiać pomocy. Wpływ na to miało również moje przekonanie, że objęcie tego stanowiska idzie w parze z dostrzegalną przeze mnie szansą na pozytywne zmiany, głównie ograniczenie patologii dobrze nam wszystkich znanych. Zdaję sobie sprawę, że miejsce, w którym się znalazłem nie jest tym akwarium, w którym się dobrze czuję, ale nie ma to znaczenia jeśli na swoją obecną funkcję będę patrzeć w kategoriach służby.

 

 

- Ale ja nie jestem politykiem, nie należę do żadnej partii i mam świadomość, że opuszczę fotel wojewody, a nie mogę wykluczyć, że już za kilka miesięcy. Nie zamierzam jednak wyjeżdżać z Katowic do Warszawy, Nowego Jorku czy Londynu. To z kolei każe mi działać tak, by wszystkim ludziom, których teraz spotykam i poznaję, móc później patrzeć prosto w oczy. Chcę po prostu dobrze wykonać zadania, które przede mną postawiono.

 

 

- Nie będę oryginalny jak powiem, że będziemy mieli do czynienia z kazusem Pietrzykowskiego wówczas, gdy podejmę działania wedle innych kryteriów, niż robią to politycy na tym stanowisku. Mam na uwadze cztery filary, na których trzeba oprzeć filozofię władzy: uczciwość, lojalność (w moim przypadku wobec rządu), zaangażowanie i kompetencję. Kazus, rzecz jasna, wymaga, by nie były to puste słowa pod publikę.

 

 

- Nie sądzę. Wbrew pozorom te kadry na Śląsku nie są bynajmniej tak  słabe, jak się o tym mówi. Ruch wokół fotela wojewody śląskiego był bardzo duży.

 

 

- Dotychczas każda zmiana na stanowisku wojewody rzeczywiście oznaczała duże zmiany kadrowe. Myślę, że nadszedł jednak czas, by odpolitycznić administrację. Potwierdzają to moje dotychczasowe spotkania z pracownikami. W większości to ludzie, którzy dobrze pracują.
#nowastrona#
- Czuje się Pan raciborzaninem?

 

- Tak i nie. Ze względów sentymentalnych na pewno tak. Przynajmniej raz w miesiącu jestem w Raciborzu, odwiedzam rodziców, spotykam znajomych. Jak idę ulicami, to nietrudno o wspomnienia. Z drugiej strony mieszkam od lat w innym mieście, żyję innymi problemami.

 

 

- Nie dopuszczam nawet takiej myśli. Fakt, iż pochodzę z Raciborza nie odegra żadnej roli w moich decyzjach. Gdyby stało się inaczej, świadczyłoby, że jestem złym urzędnikiem.

 

 

- Oczywiście, tam gdzie jest to uzasadnione, tam moje zaangażowanie będzie odpowiednie, jak chociażby w przypadku budowy zbiornika Racibórz. To inwestycja ważna i to nie tylko z punktu widzenia Raciborza. Nie zamierzam też utrudniać, a wręcz przeciwnie, pomagać przy odbudowie zamku, o co starają się władze powiatu. Zabytek należy do Skarbu Państwa, który reprezentuję. Przyznam jednak, że wiele spraw, nawet te raciborskie, które dotykają sfery działania Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego, nie są mi znane w szczegółach. Jestem dopiero u progu urzędowania. Pierwsze dni upłynęły mi na spotkaniach i poznawaniu się ze współpracownikami. Za jakiś czas będę mógł udzielić szerszych informacji.

 

 

- Jakby to powiedzieć, żeby się nikomu nie narazić?

 

 

- Nikomu.

 

 

- Pamiętam czasy, gdy jako raciborzanin nie miałbym żadnych kompleksów wobec np. Rybnika. A dziś takie kompleksy miałbym.

 

 

- To oczywiste. Racibórz i Rybnik zaczyna dzielić duży dystans. Przyczyna tkwi chyba w różnym sposobie wykorzystania ostatnich 15 lat.

 

 

- Nie mam takich planów, ale nie ze względów na to, że nie chciałbym się podjąć działalności w Raciborzu. Po prostu nie mam żadnych planów politycznych. Już dziś marzę o powrocie do pracy na uczelni, do kancelarii prawniczej.

 

 

Dr Tomasz Pietrzykowski urodził się w październiku 1973 r. w Raciborzu. Ukończył SP 15 im. Jana III Sobieskiego i Zespół Szkół Mechanicznych. Był słuchaczem raciborskiego Nauczycielskiego Kolegium Języków Obcych na kierunku język angielski. Ukończył prawo na Uniwersytecie Śląskim, gdzie jest dziś adiunktem, specjalistą od filozofii i teorii prawa, autorem szeregu publikacji naukowych. Ukończył też studia z zakresu prawa brytyjskiego i europejskiego w Cambridge. Pracuje też jako radca prawny – partner w Kancelarii „T. Studnicki, K. Płeszka, Z. Ćwiąkalski, J. Górski” Spółka komandytowa. Interesuje się filozofią i literaturą piękną. W młodości trenował karate. Dziś czasami pojawia się na stoku z deską snowboardową. Stan cywilny: kawaler.